[ Pobierz całość w formacie PDF ]
oparła się o ścianę.
- Więc co zrobimy z tą młodą kobietą, która
chce odzyskać apartament? - Władca zasznurował
wargi i dodał mimochodem: - Pochodzi z rasy
twojego ojca, prawda?
yrenice Tariqa się zwęziły.
- Jesteś doskonale poinformowany, o Najwięk�
szy z Wielkich.
Pulchną twarz władcy rozjaśnił szeroki
uśmiech. Tariq używał tego tytułu tylko w żartach.
- Nasz znakomity szef policji, Saulud bin Sha�
rif czuł się w obowiązku złożyć mi pełny raport na
jej temat. - Po chwili spoważniał. - Nie wolno ci
wystawiać jej na niebezpieczeństwo.
- Na pewno tego nie zrobię.
Władca czekał cierpliwie, ale Tariq nie zdradzał
chęci opowiadania o młodej dziewczynie, która
miała być tak piękna jak wschód słońca o poranku.
- Doskonale.-Uśmiechnął się na widok chmur�
nej miny swojego młodego krewnego, który sie�
dział ze skrzyżowanymi nogami na sofie naprze�
ciw niego.
Z racji wzrostu Tariqa władca musiał dobrze
wyciągać szyję, by móc spojrzeć mu w oczy.
Do siedzących podszedł służący z dzbankiem
kawy. Tariq podziękował gestem i skrzywił się
88 PENNY JORDAN
z dezaprobatą, kiedy władca sięgnął po kolejną
porcję smakołyku.
- Doktorzy ostrzegają mnie przed nadmierną
ilością słodyczy, ale... - Bezradnie wzruszył ra�
mionami. - Jeżeli Allach pozwoli - dodał fatalis-
tycznie.
- Potrzebuje cię zarówno twój naród, jak i twoi
synowie - odpowiedział Tariq.
Władca popatrzył na niego uważnie i odłożył na
półmisek posypany cukrem pudrem kawałek przy�
smaku tureckiego, który zamierzał włożyć do ust.
- W takich chwilach najbardziej przypominasz
mi swojego ojca - westchnął.
- Nie ma we mnie żadnego podobieństwa do
niego, poza fizycznym. - Tariq gdzieś w głębi
duszy czuł jeszcze ból wywołany odejściem ojca.
Władca cierpliwie pokręcił głową.
- Twój ojciec był człowiekiem nadzwyczaj in�
teligentnym i dalekowzrocznym. Wiem, że przy�
sporzył tobie i matce ogromnego bólu i tego mu nie
wybaczę, ale wiele rozpoczętych przeze mnie pro�
jektów narodziło się z jego wizji i o tym nie wolno
mi zapomnieć. Poza tym dzięki niemu mam ciebie
w moim domu. Nie powinniśmy winić go za to, że
nie potrafił się przystosować do naszego świata.
Pamiętaj, że to twoja matka odmówiła towarzysze�
nia mu w świecie, do którego należał.
Tariq patrzył na niego w milczeniu.
- Opuścił ją - powiedział w końcu.
KSI%7ł PUSTYNI 89
- Opuścił Zuran, ponieważ twoja matka nie
chciała z nim wyjechać, a zgodziła się na to,
kiedy brali ślub - poprawił go władca ze spokojem.
- Umówili się, że zostaną w Zuranie przez kilka
łat, a potem wyjadą do Anglii. Ale kiedy nadszedł
czas wyjazdu, ona wybrała powrót do swojej ro�
dziny.
- Mnie mówiła co innego.
- Prawda jest właśnie taka.
- Czemu mi tego nie powiedziała?
- Może uznała, że jesteś zbyt młody, albo bała
się, że zechcesz ją oceniać. Wiem, że zabrałby cię
ze sobą, gdyby uważał, że pozostanie tutaj nie jest
dla ciebie najlepsze. Był człowiekiem o sercu
nomada, który nie potrafi pozostać długo w jed�
nym miejscu. Zostawił cię matce, bo cię kochał.
- Dlaczego nie powiedzieliście mi tego wcześ�
niej? Jeżeli nie matka, to ty?
- Czasem nie powinno się wyprzedzać słowa�
mi wydarzeń - odpowiedział mądrze władca, a po�
tem skłonił głowę i klasnął w dłonie, oznajmiając,
że spotkanie skończone.
Tariq wstał z wrodzoną gibkością i pożegnał się
tradycyjnym pozdrowieniem.
RODZIAA DZIEWITY
Rozmowa z władcą dała mu dużo do myślenia.
Jednak te niespodziewane rewelacje będą musiały
poczekać. Tariq spojrzał na zegarek i natychmiast
wydłużył krok.
Obserwując Gwynneth stojącą przed budyn�
kiem, spodziewał się, że zawróci, uświadomiwszy
sobie brak klucza i pieniędzy.
Kiedy nie wróciła, nabrał ochoty, żeby wyjść,
skazując ją na długie i nieprzyjemne oczekiwanie,
ale powstrzymało go od tego wrodzone poczucie
odpowiedzialności. O tej porze roku temperatury
w Zuranie sięgały czterdziestu stopni Celsjusza,
a Gwynneth miała jasną karnację i wyszła bez
nakrycia głowy. Nie chciał, by czekając na niego,
dostała udaru słonecznego.
Jego dobre intencje legły w gruzach, kiedy
otrzymał od władcy pilne wezwanie do pałacu.
Zamierzał skrócić spotkanie do minimum, co
jednak skutecznie uniemożliwiła rozmowa o ojcu.
W rezultacie wracał po przeszło czterech godzi�
nach.
Czarny mercedes z kierowcą, wypolerowany na
KSI%7ł PUSTYNI 91
błysk, już na niego czekał. Umundurowany straż�
nik otworzył przed nim drzwi i Tariqa otulił chłód
klimatyzowanego wnętrza. Imponująca, obsadzo�
na palmami droga dojazdowa do pałacu była wzo�
rowana na londyńskiej Mall, chociaż tutaj zieleń
trawiastych poboczy musiał utrzymywać podziem�
ny system nawadniający. Pomimo to tropikalne
kwiaty i krzewy grały feerią barw.
Gwynneth nie miała ochoty znów opuszczać
budynku bez grosza przy duszy, postanowiła więc
poczekać na Tariqa w środku.
O ile w ogóle wróci.
No pewnie, że wróci.
A jeżeli nie?
Przyniosła z centrum handlowego darmową ga�
zetkę, którą mogła teraz poczytać dla zabicia cza�
su. Przeglądając ją, zauważyła ofertę sprzedaży
podobnego apartamentu za pięćset tysięcy funtów,
co tylko umocniło jej podejrzenia. Dlaczego Tariq
zaoferował jej tak wysoką cenę?
Szum klimatyzacji sprowadził na nią senność.
Usiadła na chłodnej, ceramicznej posadzce i oparła
się o ścianę. Po dwóch minutach już spała.
Na widok bladej i potarganej Gwynneth śpiącej
pod ścianą Tariq zmarszczył brwi. Na policzku
miała smugę kurzu, jakby niechcący przejechała
tam dłonią. Obok niej zauważył butelkę wody
PENNY JORDAN
92
i gazetkę z logo centrum handlowego. Już nie mu�
siał zgadywać, gdzie była.
Ten widok poruszył go bardziej, niż chciał przy�
znać i chociaż jego uczucia nie miały tym razem
nic wspólnego z seksem, to nieudawana troska
i chęć chronienia jej wydawały się dużo bardziej
niebezpieczne.
Kucnął przy niej i wymówił jej imię.
Uśmiechnęła się przez sen.
Tariq wciągnął powietrze i lekko nią potrząsnął,
drugą ręką podtrzymując jej głowę.
Westchnęła, przylgnęła policzkiem do jego dło�
ni i zamruczała jak kotka.
Kiedy dotknął jej ramienia, obudziła się gwał�
townie.
Tariq kucał obok niej. Kiedy spojrzała mu
w oczy, jej blade policzki zaróżowiły się nieco.
- Jak długo tu jesteś? - zapytał.
Potrząsnęła głową.
- Nie wiem. Która godzina?
- Prawie szósta.
- Wróciłam koło trzeciej.
Zaledwie w godzinę po jego wyjściu.
- Nie zamierzałem wychodzić. Zauważyłem,
że nie wzięłaś klucza i pieniędzy. Ale zawiadomio�
no mnie o ważnym spotkaniu. Możesz wstać?
- Mam dwadzieścia sześć lat, a nie osiemdzie�
siąt sześć - zażartowała, w gruncie rzeczy zadowo�
lona z jego pomocy.
KSI%7ł PUSTYNI
93
- Jadłaś coś dzisiaj?
Potrząsnęła przecząco głową. Nie bardzo wie�
działa, jak się zachować przy tym nowym, rycer�
skim Tariqu, a w narzuconej sobie roli ofiary nie
czuła się najlepiej.
- Nic nie jadłaś od śniadania?
Popatrzyła na niego z niechęcią.
- Nie potrzebowałam. To było solidne śnia�
danie.
- Jogurt?
- Nikt nie ma ochoty jeść w taki upał. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl fopke.keep.pl
oparła się o ścianę.
- Więc co zrobimy z tą młodą kobietą, która
chce odzyskać apartament? - Władca zasznurował
wargi i dodał mimochodem: - Pochodzi z rasy
twojego ojca, prawda?
yrenice Tariqa się zwęziły.
- Jesteś doskonale poinformowany, o Najwięk�
szy z Wielkich.
Pulchną twarz władcy rozjaśnił szeroki
uśmiech. Tariq używał tego tytułu tylko w żartach.
- Nasz znakomity szef policji, Saulud bin Sha�
rif czuł się w obowiązku złożyć mi pełny raport na
jej temat. - Po chwili spoważniał. - Nie wolno ci
wystawiać jej na niebezpieczeństwo.
- Na pewno tego nie zrobię.
Władca czekał cierpliwie, ale Tariq nie zdradzał
chęci opowiadania o młodej dziewczynie, która
miała być tak piękna jak wschód słońca o poranku.
- Doskonale.-Uśmiechnął się na widok chmur�
nej miny swojego młodego krewnego, który sie�
dział ze skrzyżowanymi nogami na sofie naprze�
ciw niego.
Z racji wzrostu Tariqa władca musiał dobrze
wyciągać szyję, by móc spojrzeć mu w oczy.
Do siedzących podszedł służący z dzbankiem
kawy. Tariq podziękował gestem i skrzywił się
88 PENNY JORDAN
z dezaprobatą, kiedy władca sięgnął po kolejną
porcję smakołyku.
- Doktorzy ostrzegają mnie przed nadmierną
ilością słodyczy, ale... - Bezradnie wzruszył ra�
mionami. - Jeżeli Allach pozwoli - dodał fatalis-
tycznie.
- Potrzebuje cię zarówno twój naród, jak i twoi
synowie - odpowiedział Tariq.
Władca popatrzył na niego uważnie i odłożył na
półmisek posypany cukrem pudrem kawałek przy�
smaku tureckiego, który zamierzał włożyć do ust.
- W takich chwilach najbardziej przypominasz
mi swojego ojca - westchnął.
- Nie ma we mnie żadnego podobieństwa do
niego, poza fizycznym. - Tariq gdzieś w głębi
duszy czuł jeszcze ból wywołany odejściem ojca.
Władca cierpliwie pokręcił głową.
- Twój ojciec był człowiekiem nadzwyczaj in�
teligentnym i dalekowzrocznym. Wiem, że przy�
sporzył tobie i matce ogromnego bólu i tego mu nie
wybaczę, ale wiele rozpoczętych przeze mnie pro�
jektów narodziło się z jego wizji i o tym nie wolno
mi zapomnieć. Poza tym dzięki niemu mam ciebie
w moim domu. Nie powinniśmy winić go za to, że
nie potrafił się przystosować do naszego świata.
Pamiętaj, że to twoja matka odmówiła towarzysze�
nia mu w świecie, do którego należał.
Tariq patrzył na niego w milczeniu.
- Opuścił ją - powiedział w końcu.
KSI%7ł PUSTYNI 89
- Opuścił Zuran, ponieważ twoja matka nie
chciała z nim wyjechać, a zgodziła się na to,
kiedy brali ślub - poprawił go władca ze spokojem.
- Umówili się, że zostaną w Zuranie przez kilka
łat, a potem wyjadą do Anglii. Ale kiedy nadszedł
czas wyjazdu, ona wybrała powrót do swojej ro�
dziny.
- Mnie mówiła co innego.
- Prawda jest właśnie taka.
- Czemu mi tego nie powiedziała?
- Może uznała, że jesteś zbyt młody, albo bała
się, że zechcesz ją oceniać. Wiem, że zabrałby cię
ze sobą, gdyby uważał, że pozostanie tutaj nie jest
dla ciebie najlepsze. Był człowiekiem o sercu
nomada, który nie potrafi pozostać długo w jed�
nym miejscu. Zostawił cię matce, bo cię kochał.
- Dlaczego nie powiedzieliście mi tego wcześ�
niej? Jeżeli nie matka, to ty?
- Czasem nie powinno się wyprzedzać słowa�
mi wydarzeń - odpowiedział mądrze władca, a po�
tem skłonił głowę i klasnął w dłonie, oznajmiając,
że spotkanie skończone.
Tariq wstał z wrodzoną gibkością i pożegnał się
tradycyjnym pozdrowieniem.
RODZIAA DZIEWITY
Rozmowa z władcą dała mu dużo do myślenia.
Jednak te niespodziewane rewelacje będą musiały
poczekać. Tariq spojrzał na zegarek i natychmiast
wydłużył krok.
Obserwując Gwynneth stojącą przed budyn�
kiem, spodziewał się, że zawróci, uświadomiwszy
sobie brak klucza i pieniędzy.
Kiedy nie wróciła, nabrał ochoty, żeby wyjść,
skazując ją na długie i nieprzyjemne oczekiwanie,
ale powstrzymało go od tego wrodzone poczucie
odpowiedzialności. O tej porze roku temperatury
w Zuranie sięgały czterdziestu stopni Celsjusza,
a Gwynneth miała jasną karnację i wyszła bez
nakrycia głowy. Nie chciał, by czekając na niego,
dostała udaru słonecznego.
Jego dobre intencje legły w gruzach, kiedy
otrzymał od władcy pilne wezwanie do pałacu.
Zamierzał skrócić spotkanie do minimum, co
jednak skutecznie uniemożliwiła rozmowa o ojcu.
W rezultacie wracał po przeszło czterech godzi�
nach.
Czarny mercedes z kierowcą, wypolerowany na
KSI%7ł PUSTYNI 91
błysk, już na niego czekał. Umundurowany straż�
nik otworzył przed nim drzwi i Tariqa otulił chłód
klimatyzowanego wnętrza. Imponująca, obsadzo�
na palmami droga dojazdowa do pałacu była wzo�
rowana na londyńskiej Mall, chociaż tutaj zieleń
trawiastych poboczy musiał utrzymywać podziem�
ny system nawadniający. Pomimo to tropikalne
kwiaty i krzewy grały feerią barw.
Gwynneth nie miała ochoty znów opuszczać
budynku bez grosza przy duszy, postanowiła więc
poczekać na Tariqa w środku.
O ile w ogóle wróci.
No pewnie, że wróci.
A jeżeli nie?
Przyniosła z centrum handlowego darmową ga�
zetkę, którą mogła teraz poczytać dla zabicia cza�
su. Przeglądając ją, zauważyła ofertę sprzedaży
podobnego apartamentu za pięćset tysięcy funtów,
co tylko umocniło jej podejrzenia. Dlaczego Tariq
zaoferował jej tak wysoką cenę?
Szum klimatyzacji sprowadził na nią senność.
Usiadła na chłodnej, ceramicznej posadzce i oparła
się o ścianę. Po dwóch minutach już spała.
Na widok bladej i potarganej Gwynneth śpiącej
pod ścianą Tariq zmarszczył brwi. Na policzku
miała smugę kurzu, jakby niechcący przejechała
tam dłonią. Obok niej zauważył butelkę wody
PENNY JORDAN
92
i gazetkę z logo centrum handlowego. Już nie mu�
siał zgadywać, gdzie była.
Ten widok poruszył go bardziej, niż chciał przy�
znać i chociaż jego uczucia nie miały tym razem
nic wspólnego z seksem, to nieudawana troska
i chęć chronienia jej wydawały się dużo bardziej
niebezpieczne.
Kucnął przy niej i wymówił jej imię.
Uśmiechnęła się przez sen.
Tariq wciągnął powietrze i lekko nią potrząsnął,
drugą ręką podtrzymując jej głowę.
Westchnęła, przylgnęła policzkiem do jego dło�
ni i zamruczała jak kotka.
Kiedy dotknął jej ramienia, obudziła się gwał�
townie.
Tariq kucał obok niej. Kiedy spojrzała mu
w oczy, jej blade policzki zaróżowiły się nieco.
- Jak długo tu jesteś? - zapytał.
Potrząsnęła głową.
- Nie wiem. Która godzina?
- Prawie szósta.
- Wróciłam koło trzeciej.
Zaledwie w godzinę po jego wyjściu.
- Nie zamierzałem wychodzić. Zauważyłem,
że nie wzięłaś klucza i pieniędzy. Ale zawiadomio�
no mnie o ważnym spotkaniu. Możesz wstać?
- Mam dwadzieścia sześć lat, a nie osiemdzie�
siąt sześć - zażartowała, w gruncie rzeczy zadowo�
lona z jego pomocy.
KSI%7ł PUSTYNI
93
- Jadłaś coś dzisiaj?
Potrząsnęła przecząco głową. Nie bardzo wie�
działa, jak się zachować przy tym nowym, rycer�
skim Tariqu, a w narzuconej sobie roli ofiary nie
czuła się najlepiej.
- Nic nie jadłaś od śniadania?
Popatrzyła na niego z niechęcią.
- Nie potrzebowałam. To było solidne śnia�
danie.
- Jogurt?
- Nikt nie ma ochoty jeść w taki upał. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
