[ Pobierz całość w formacie PDF ]
się przez dwa lata, po czym gruchnęła wieść, \e mał\eństwo zostało
zawarte w
ścisłej tajemnicy, ale z zachowaniem wszystkich obrzędów religijnych
i
kościelnych przewidzianych przez pozostający w mocy kodeks
Napoleona".
Za sensację poczytano fakt, \e Konstanty oddalił swoją kochankę i
wydał ją za
mą\ za pułkownika kirasjerów Weissa, a Joannę zaślubił według
katolickiego
obrządku. Będąc szwagierką cara otrzymała ona tytuł księ\nej
łowickiej.
Co do tego, czy Joanna wywiązała się z nało\onych na nią
patriotycznych
obowiązków, zdania są podzielone. W jakimś stopniu wpłynęła na pewno
na
złagodzenie obyczajów wielkiego księcia i przywiązała go do
Królestwa, którego
zapragnął zostać suwerennym władcą. Powiadano, \e to tylko dlatego
nie przyjął
ofiarowywanej mu po śmierci Aleksandra korony carskiej i zrzekł się
jej na
rzecz swego młodszego brata Mikołaja. Powiadano tak\e, i\ wiedział o
przygotowywanym Powstaniu Listopadowym i nie zawiadomił o tym cara, a
nawet w
pewnym stopniu sprzyjał powstańcom. Powiadano wreszcie, \e postanowił
przejść
na katolicyzm i \e został z tego powodu na carskie polecenie otruty.
Być mo\e
jest w tym wszystkim jakieś ziarno prawdy, ale tak\e sporo przesady.
Według
Anetki Potockiej "na nieszczęście Joanna nie umiała zrobić u\ytku z
wpływu,
który jej pozycja powinna była jej zapewnić". Z łó\ka Grudzińskiej do
niepodległości Polski było chyba jeszcze dalej ni\ z sypialni
Walewskiej.
Joanna usatysfakcjonowana swoją wysoką pozycją towarzyską zapomniała
zapewne o
patriotycznych powinnościach i najprawdopodobniej nie wtrącała się w
ogóle do
polityki. Do końca swego \ycia utrzymywała przyjazne kontakty z
Mikołajem I, a
po zgonie Konstantego zamieszkała w Carskim Siole.
Próby budowania buduarowej polityki poniosły zatem zdecydowane fiasko
i w
warszawskich sypialniach nie odrodziła się niestety niepodległa i
suwerenna
Polska.
Monarsze przypadłości
W Polsce panowało w sumie 27 monarchów: 6 Piastów, 7 Jagiellonów, 3
Wazów, 2
Andegawenów, 2 Wettynów, 1 Przemyślida, 1 Walezjusz, 1 Batory oraz 4
królów
wywodzących się z polskich rodów magnackich. Władzę zwierzchnią
sprawowało
ponadto 16 ksią\ąt z dynastii piastowskiej, którzy nie posiadali
wszak\e
korony. Dynastia Piastów panowała przez dwanaście pokoleń, a
Jagiellonów przez
cztery pokolenia. Rzecz ciekawa, i\ dwunaste pokolenie reprezentował
wśród
Piastów ksią\ę wrocławski Henryk IV, który zmarł pod koniec XIII
wieku.
Kazimierz Wielki, schodząc z widowni w osiemdziesiąt lat pózniej, był
królem w
pokoleniu jedenastym. Ró\nica ta wynikała stąd, i\ Henryk był
potomkiem
najstarszego, a Kazimierz najmłodszego syna Bolesława Krzywoustego,
pomiędzy
którymi było ponad trzydzieści lat ró\nicy.
W porównaniu z całą ówczesną populacją władcy Polski \yli stosunkowo
długo.
Zrednia wieku panujących Piastów wynosiła 53 lata, Jagiellonów 56
lat, Wazów
60 lat oraz monarchów elekcyjnych 54 lata.
Największą długowiecznością charakteryzowali się Stanisław
Leszczyński 89
lat, Władysław Jagiełło 86 lat, Zygmunt Stary 81 lat, Mieszko
Stary 76
lat, Władysław Aokietek 73 lata, Henryk Brodaty 72 lata.
Pomimo stosunkowo znacznej długowieczności królowie i panujący
ksią\ęta nie
odznaczali się jednak dobrym zdrowiem i bardzo często gnębiły ich
przeró\ne
choroby, z którymi ówczesna medycyna nie zawsze dawała sobie radę.
O schorzeniach Piastów trudno jest cokolwiek bli\szego powiedzieć,
poniewa\
wzmianki kronikarskie są w tym wypadku nadzwyczaj lakoniczne. Chrobry
na
przykład "popadł w cię\ką chorobę, która nękała go przez kilka
miesięcy
ustawicznymi cierpieniami", Krzywousty "tracąc ciągle siły i słabnąc
popadał w
cię\ką niemoc", a Kędzierzawego zło\yła nagle choroba, "a ksią\ę
zauwa\ył jej
powolne wzmaganie się". Tego rodzaju relacja nie stanowi oczywiście
\adnej
wskazówki diagnostycznej. Szczegółowiej komentowano jedynie przypadki
śmierci
gwałtownej. W sposób nagły zeszli z tego świata: Mieszko II, Bezprym,
Bolesław
Zmiały, Zbigniew, Kazimierz Sprawiedliwy, Leszek Biały, Henryk
Pobo\ny, Henryk
IV Probus, Przemysł II.
Dokładniejsze dane pojawiają się dopiero w wieku XIV. Dowiadujemy się
na
przykład, i\ Wacław II cierpiał na przeró\ne fobie związane z
miauczeniem
kotów i odgłosami burzy, a zmarł według kronikarza na suchoty.
Objawy nie
są jednak w tym przypadku nazbyt precyzyjne i równie dobrze
charakteryzować
one mogą chorobę nowotworową. Przyczyną zgonu Władysława Aokietka był
wylew
krwi do mózgu, połączony z parali\em i zaburzeniami mowy, natomiast
Kazimierza
Wielkiego zapalenie płuc z powikłaniami w postaci ropnia opłucnej.
Ludwik Andegaweńczyk umarł w wyniku dziedzicznej kiły, a jego córka
Jadwiga
w wyniku gorączki połogowej. Od Ludwika kiła rozpowszechniła się
zresztą wśród
monarchów, gdy\ chorowali na nią Jan Olbracht, Aleksander, Zygmunt
August,
Henryk Walezy, Władysław IV, Jan Kazimierz i Jan Sobieski. Protokół
sekcyjny
Sobieskiego zawiera na przykład informację, i\ "król miał dwie
gangreny koło
jajec".
Władysław Jagiełło był na ogół człowiekiem zdrowym, chocia\ przeszedł
malarię
i zapalenie płuc, a na starość miał kłopoty ze wzrokiem. Był wszak\e
alergikiem, uczulonym na zapach jabłek.
O schorzeniach jego starszego syna, Władysława, nie mo\na nic
powiedzieć,
poniewa\ w wieku dwudziestu lat poległ pod Warną. Młodszy syn,
Kazimierz,
oprócz wrodzonej wady wymowy cierpiał na chorobę reumatyczną i [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl fopke.keep.pl
się przez dwa lata, po czym gruchnęła wieść, \e mał\eństwo zostało
zawarte w
ścisłej tajemnicy, ale z zachowaniem wszystkich obrzędów religijnych
i
kościelnych przewidzianych przez pozostający w mocy kodeks
Napoleona".
Za sensację poczytano fakt, \e Konstanty oddalił swoją kochankę i
wydał ją za
mą\ za pułkownika kirasjerów Weissa, a Joannę zaślubił według
katolickiego
obrządku. Będąc szwagierką cara otrzymała ona tytuł księ\nej
łowickiej.
Co do tego, czy Joanna wywiązała się z nało\onych na nią
patriotycznych
obowiązków, zdania są podzielone. W jakimś stopniu wpłynęła na pewno
na
złagodzenie obyczajów wielkiego księcia i przywiązała go do
Królestwa, którego
zapragnął zostać suwerennym władcą. Powiadano, \e to tylko dlatego
nie przyjął
ofiarowywanej mu po śmierci Aleksandra korony carskiej i zrzekł się
jej na
rzecz swego młodszego brata Mikołaja. Powiadano tak\e, i\ wiedział o
przygotowywanym Powstaniu Listopadowym i nie zawiadomił o tym cara, a
nawet w
pewnym stopniu sprzyjał powstańcom. Powiadano wreszcie, \e postanowił
przejść
na katolicyzm i \e został z tego powodu na carskie polecenie otruty.
Być mo\e
jest w tym wszystkim jakieś ziarno prawdy, ale tak\e sporo przesady.
Według
Anetki Potockiej "na nieszczęście Joanna nie umiała zrobić u\ytku z
wpływu,
który jej pozycja powinna była jej zapewnić". Z łó\ka Grudzińskiej do
niepodległości Polski było chyba jeszcze dalej ni\ z sypialni
Walewskiej.
Joanna usatysfakcjonowana swoją wysoką pozycją towarzyską zapomniała
zapewne o
patriotycznych powinnościach i najprawdopodobniej nie wtrącała się w
ogóle do
polityki. Do końca swego \ycia utrzymywała przyjazne kontakty z
Mikołajem I, a
po zgonie Konstantego zamieszkała w Carskim Siole.
Próby budowania buduarowej polityki poniosły zatem zdecydowane fiasko
i w
warszawskich sypialniach nie odrodziła się niestety niepodległa i
suwerenna
Polska.
Monarsze przypadłości
W Polsce panowało w sumie 27 monarchów: 6 Piastów, 7 Jagiellonów, 3
Wazów, 2
Andegawenów, 2 Wettynów, 1 Przemyślida, 1 Walezjusz, 1 Batory oraz 4
królów
wywodzących się z polskich rodów magnackich. Władzę zwierzchnią
sprawowało
ponadto 16 ksią\ąt z dynastii piastowskiej, którzy nie posiadali
wszak\e
korony. Dynastia Piastów panowała przez dwanaście pokoleń, a
Jagiellonów przez
cztery pokolenia. Rzecz ciekawa, i\ dwunaste pokolenie reprezentował
wśród
Piastów ksią\ę wrocławski Henryk IV, który zmarł pod koniec XIII
wieku.
Kazimierz Wielki, schodząc z widowni w osiemdziesiąt lat pózniej, był
królem w
pokoleniu jedenastym. Ró\nica ta wynikała stąd, i\ Henryk był
potomkiem
najstarszego, a Kazimierz najmłodszego syna Bolesława Krzywoustego,
pomiędzy
którymi było ponad trzydzieści lat ró\nicy.
W porównaniu z całą ówczesną populacją władcy Polski \yli stosunkowo
długo.
Zrednia wieku panujących Piastów wynosiła 53 lata, Jagiellonów 56
lat, Wazów
60 lat oraz monarchów elekcyjnych 54 lata.
Największą długowiecznością charakteryzowali się Stanisław
Leszczyński 89
lat, Władysław Jagiełło 86 lat, Zygmunt Stary 81 lat, Mieszko
Stary 76
lat, Władysław Aokietek 73 lata, Henryk Brodaty 72 lata.
Pomimo stosunkowo znacznej długowieczności królowie i panujący
ksią\ęta nie
odznaczali się jednak dobrym zdrowiem i bardzo często gnębiły ich
przeró\ne
choroby, z którymi ówczesna medycyna nie zawsze dawała sobie radę.
O schorzeniach Piastów trudno jest cokolwiek bli\szego powiedzieć,
poniewa\
wzmianki kronikarskie są w tym wypadku nadzwyczaj lakoniczne. Chrobry
na
przykład "popadł w cię\ką chorobę, która nękała go przez kilka
miesięcy
ustawicznymi cierpieniami", Krzywousty "tracąc ciągle siły i słabnąc
popadał w
cię\ką niemoc", a Kędzierzawego zło\yła nagle choroba, "a ksią\ę
zauwa\ył jej
powolne wzmaganie się". Tego rodzaju relacja nie stanowi oczywiście
\adnej
wskazówki diagnostycznej. Szczegółowiej komentowano jedynie przypadki
śmierci
gwałtownej. W sposób nagły zeszli z tego świata: Mieszko II, Bezprym,
Bolesław
Zmiały, Zbigniew, Kazimierz Sprawiedliwy, Leszek Biały, Henryk
Pobo\ny, Henryk
IV Probus, Przemysł II.
Dokładniejsze dane pojawiają się dopiero w wieku XIV. Dowiadujemy się
na
przykład, i\ Wacław II cierpiał na przeró\ne fobie związane z
miauczeniem
kotów i odgłosami burzy, a zmarł według kronikarza na suchoty.
Objawy nie
są jednak w tym przypadku nazbyt precyzyjne i równie dobrze
charakteryzować
one mogą chorobę nowotworową. Przyczyną zgonu Władysława Aokietka był
wylew
krwi do mózgu, połączony z parali\em i zaburzeniami mowy, natomiast
Kazimierza
Wielkiego zapalenie płuc z powikłaniami w postaci ropnia opłucnej.
Ludwik Andegaweńczyk umarł w wyniku dziedzicznej kiły, a jego córka
Jadwiga
w wyniku gorączki połogowej. Od Ludwika kiła rozpowszechniła się
zresztą wśród
monarchów, gdy\ chorowali na nią Jan Olbracht, Aleksander, Zygmunt
August,
Henryk Walezy, Władysław IV, Jan Kazimierz i Jan Sobieski. Protokół
sekcyjny
Sobieskiego zawiera na przykład informację, i\ "król miał dwie
gangreny koło
jajec".
Władysław Jagiełło był na ogół człowiekiem zdrowym, chocia\ przeszedł
malarię
i zapalenie płuc, a na starość miał kłopoty ze wzrokiem. Był wszak\e
alergikiem, uczulonym na zapach jabłek.
O schorzeniach jego starszego syna, Władysława, nie mo\na nic
powiedzieć,
poniewa\ w wieku dwudziestu lat poległ pod Warną. Młodszy syn,
Kazimierz,
oprócz wrodzonej wady wymowy cierpiał na chorobę reumatyczną i [ Pobierz całość w formacie PDF ]