[ Pobierz całość w formacie PDF ]
intelekt to tylko maszyna notująca, uporządkowująca i dobierająca zebrany materiał według własnej
woli.
Nowe myśli daje tylko intuicja! Twórczy jest duch, a nie ciało!
Są dwa rodzaje wiedzy: nabyta i wrodzona. Obydwie są dzwignią postępu ludzkości. Pierwszy
rodzaj daje możność poznania i korzystania z dotychczasowych zdobyczy naszych poprzedników.
Wiedza wrodzona to ta, która kryje się wewnątrz, w wyższych pierwiastkach człowieka.
Wtajemniczenie jest dlatego osnute mrokiem zagadki i tajemnicy, bo uczy nas korzystania z tego, co
posiadamy wewnątrz nas samych. Ludzkość cała wciąż dąży do postępu. Wszystko zdobywa krok za
krokiem. Praca wre w najrozmaitszych kierunkach. Kierunek obiera jednostka na podstawie własnych
cech indywidualności, a naród jest tym bardziej wszechstronny, im większa jest suma kierunków
dążenia do postępu.
Samodzielność myśli idzie w parze z siłą psychiczną jako przejaw rozumu duchowego. Instynkt
ma swoje pragnienia, lecz zdrowy rozsądek, analizując te pragnienia, sprzeciwia się szkodliwym
zamiarom. Podobnie jest z intelektem, który pragnie na przykład czegoś dla swoich niezaprzeczalnych
korzyści, a tu przemawia głos sumienia, nie uznający egoizmu, gdyż zawsze gotowy jest do
poświęceń. Głos sumienia jest niezależny od argumentów intelektu i im częściej głos ten będzie
przemawiać, tym szersze i dłuższe będą jego mowy", i coraz bardziej zrozumiałe. Ale głos ten lubi
tylko posłusznych słuchaczy. W przeciwnym razie zraża się i zamyka w sobie, stając się
nieprzystępnym.
Poszukaj i nadsłuchuj przede wszystkim w swoim sercu. Z początku powiesz może: Nie ma jej
tu, bo przysłuchując się znajdziesz tylko rozdzwięki . Lecz szukaj głębiej -każde serce ludzkie ma
swoją melodię, sobie właściwą, swoje własne zródło życiodajne. Może to zródło jest zasypane
gruzem" albo zagłuszone, ale ono jest! Wiarę i nadzieję znajdziesz w fundamentach twej natury.
Kto zło wybiera, ten nie chce zajrzeć do głębi swej duszy, ten zatyka uszy na pieśń swego serca i
zamyka oczy na światło swego ducha. Czyni tak, bo uważa za wygodniejsze życie złożone z pożądań.
W głębi jednak każdego życia płynie strumień potężny, którego żadne tamy nie powstrzymują.
Odszukaj go, a zobaczysz, że nawet najnędzniejsza istota stanowi część tego prądu życia, choćby
sama o tym nie wiedziała i postępowała w najdziwniejszy sposób. W tym znaczeniu mówię ci:
wszystkie istoty, pośród których żyjesz, są cząstkami Boga. A obłuda, pośród której żyjesz, jest tak
zwodnicza, że trudno przewidzieć, kiedy i gdzie po raz pierwszy uda ci się usłyszeć głos własnego
ducha lub w sercach innych ludzi. Choć go nie słyszysz teraz, to wiedz, że głos ten na pewno w tobie
się znajduje. Tu go szukaj i jeśli choć raz go usłyszysz w sobie, to łatwiej poznać go będziesz mógł w
sercach otaczających cię ludzi".
Droga rozwoju rozumu duchowego przebiega przez serce i przez uczucie. Nić sympatii lub
antypatii w stosunku do otoczenia to przebłysk intuicyjnego poznania blizniego. Przychodzi ci nagle
nie uczucie lub myśl lecz raczej poczucie, które skłonny byłbyś nazwać popędem bezwiednym.
Przekonasz się pózniej, że nie jest on bynajmniej bezwiedny, lecz wszechwiedzący. Na razie nazwij
go sobie popędem. Otóż pojawia on się nagle i popycha do postępku, wydającego się twojemu
rozumowi nie umotywowanym i nielogicznym. Jeżeli popędowi temu się oprzesz i nie wykonasz tego,
do czego cię popycha, to może po latach przekonasz się, żeś zbłądził, nie posłuchawszy tego głosu.
Jeżeli zaś posłuchasz bez namysłu od razu, a potem dopiero zaczniesz dochodzić motywów, które by
postępek uzasadniały w sposób logiczny, to może ich nie odkryjesz, ale zrozumiesz, że postąpiłeś
słusznie. Najczęściej jednak dopiero następstwa twego postępku przekonają cię, że był on celowy i
słuszny. Intuicji nie można jeszcze identyfikować z popędem -wspólne mają jedynie to, że jedno jak i
drugie nie jest wynikiem wnioskowania myślowego. Najpierw pojawia się intuicja, a po niej dopiero
praca myślowa, usiłująca zrozumieć motywy.
Tu tkwi także zasadnicza różnica pomiędzy intuicją a sumieniem. Intuicja zjawia się nagle i
błyskawicznie, nim zdołasz cokolwiek pomyśleć lub postanowić. Zjawia się zawsze nieoczekiwanie,
przynajmniej w życiu codziennym, i dyktuje ci, co masz robić, chociaż nie zamierzałeś jeszcze robić
czegokolwiek. Zjawiać się może tylko wtedy, gdy ty oczywiście milczysz i nic nie myślisz. A ponieważ [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl fopke.keep.pl
intelekt to tylko maszyna notująca, uporządkowująca i dobierająca zebrany materiał według własnej
woli.
Nowe myśli daje tylko intuicja! Twórczy jest duch, a nie ciało!
Są dwa rodzaje wiedzy: nabyta i wrodzona. Obydwie są dzwignią postępu ludzkości. Pierwszy
rodzaj daje możność poznania i korzystania z dotychczasowych zdobyczy naszych poprzedników.
Wiedza wrodzona to ta, która kryje się wewnątrz, w wyższych pierwiastkach człowieka.
Wtajemniczenie jest dlatego osnute mrokiem zagadki i tajemnicy, bo uczy nas korzystania z tego, co
posiadamy wewnątrz nas samych. Ludzkość cała wciąż dąży do postępu. Wszystko zdobywa krok za
krokiem. Praca wre w najrozmaitszych kierunkach. Kierunek obiera jednostka na podstawie własnych
cech indywidualności, a naród jest tym bardziej wszechstronny, im większa jest suma kierunków
dążenia do postępu.
Samodzielność myśli idzie w parze z siłą psychiczną jako przejaw rozumu duchowego. Instynkt
ma swoje pragnienia, lecz zdrowy rozsądek, analizując te pragnienia, sprzeciwia się szkodliwym
zamiarom. Podobnie jest z intelektem, który pragnie na przykład czegoś dla swoich niezaprzeczalnych
korzyści, a tu przemawia głos sumienia, nie uznający egoizmu, gdyż zawsze gotowy jest do
poświęceń. Głos sumienia jest niezależny od argumentów intelektu i im częściej głos ten będzie
przemawiać, tym szersze i dłuższe będą jego mowy", i coraz bardziej zrozumiałe. Ale głos ten lubi
tylko posłusznych słuchaczy. W przeciwnym razie zraża się i zamyka w sobie, stając się
nieprzystępnym.
Poszukaj i nadsłuchuj przede wszystkim w swoim sercu. Z początku powiesz może: Nie ma jej
tu, bo przysłuchując się znajdziesz tylko rozdzwięki . Lecz szukaj głębiej -każde serce ludzkie ma
swoją melodię, sobie właściwą, swoje własne zródło życiodajne. Może to zródło jest zasypane
gruzem" albo zagłuszone, ale ono jest! Wiarę i nadzieję znajdziesz w fundamentach twej natury.
Kto zło wybiera, ten nie chce zajrzeć do głębi swej duszy, ten zatyka uszy na pieśń swego serca i
zamyka oczy na światło swego ducha. Czyni tak, bo uważa za wygodniejsze życie złożone z pożądań.
W głębi jednak każdego życia płynie strumień potężny, którego żadne tamy nie powstrzymują.
Odszukaj go, a zobaczysz, że nawet najnędzniejsza istota stanowi część tego prądu życia, choćby
sama o tym nie wiedziała i postępowała w najdziwniejszy sposób. W tym znaczeniu mówię ci:
wszystkie istoty, pośród których żyjesz, są cząstkami Boga. A obłuda, pośród której żyjesz, jest tak
zwodnicza, że trudno przewidzieć, kiedy i gdzie po raz pierwszy uda ci się usłyszeć głos własnego
ducha lub w sercach innych ludzi. Choć go nie słyszysz teraz, to wiedz, że głos ten na pewno w tobie
się znajduje. Tu go szukaj i jeśli choć raz go usłyszysz w sobie, to łatwiej poznać go będziesz mógł w
sercach otaczających cię ludzi".
Droga rozwoju rozumu duchowego przebiega przez serce i przez uczucie. Nić sympatii lub
antypatii w stosunku do otoczenia to przebłysk intuicyjnego poznania blizniego. Przychodzi ci nagle
nie uczucie lub myśl lecz raczej poczucie, które skłonny byłbyś nazwać popędem bezwiednym.
Przekonasz się pózniej, że nie jest on bynajmniej bezwiedny, lecz wszechwiedzący. Na razie nazwij
go sobie popędem. Otóż pojawia on się nagle i popycha do postępku, wydającego się twojemu
rozumowi nie umotywowanym i nielogicznym. Jeżeli popędowi temu się oprzesz i nie wykonasz tego,
do czego cię popycha, to może po latach przekonasz się, żeś zbłądził, nie posłuchawszy tego głosu.
Jeżeli zaś posłuchasz bez namysłu od razu, a potem dopiero zaczniesz dochodzić motywów, które by
postępek uzasadniały w sposób logiczny, to może ich nie odkryjesz, ale zrozumiesz, że postąpiłeś
słusznie. Najczęściej jednak dopiero następstwa twego postępku przekonają cię, że był on celowy i
słuszny. Intuicji nie można jeszcze identyfikować z popędem -wspólne mają jedynie to, że jedno jak i
drugie nie jest wynikiem wnioskowania myślowego. Najpierw pojawia się intuicja, a po niej dopiero
praca myślowa, usiłująca zrozumieć motywy.
Tu tkwi także zasadnicza różnica pomiędzy intuicją a sumieniem. Intuicja zjawia się nagle i
błyskawicznie, nim zdołasz cokolwiek pomyśleć lub postanowić. Zjawia się zawsze nieoczekiwanie,
przynajmniej w życiu codziennym, i dyktuje ci, co masz robić, chociaż nie zamierzałeś jeszcze robić
czegokolwiek. Zjawiać się może tylko wtedy, gdy ty oczywiście milczysz i nic nie myślisz. A ponieważ [ Pobierz całość w formacie PDF ]