[ Pobierz całość w formacie PDF ]
i została przeniesiona na nas. Tak więc nie mamy w żadnym razie pracować wspólnie z Chrystusem nad stworzeniem w nas świętego
usposobienia, ale jedynie je przyjąć i używać w świętej praktyce, jako przygotowaną wcześniej w całości dla nas i nam podarowaną.
Dlatego mamy społeczność z Chrystusem, przyjmując to święte usposobienie ducha, które pierwotnie było w nim; gdyż społeczność
występuje wtedy, gdy dwie osoby mają ze sobą coś wspólnego. Tajemnica ta jest tak wielka, że nie mając pełnego światła ewangelii w tej
sprawie, myślimy powszechnie, że musimy sami z siebie wytworzyć to święte usposobienie, zabiegając o nie i realizując je w swoim sercu .
22
Dzień 10
MIESZKAJ W CHRYSTUSIE
On jest twoim odkupieniem
Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością,
i poświęceniem, i odkupieniem (1 Kor 1:30)
Oto koniec drabiny sięgającej aż do nieba błogi cel, do którego prowadzi Jezus i życie w nim. Słowo odkupienie , chociaż często
używane w znaczeniu uwolnienia od winy za grzechy, odnosi się tutaj do naszego ostatecznego wybawienia od wszelkich następstw
grzechu, kiedy to dzieło Zbawiciela objawi się w pełni i dokona się wybawienie naszego ciała (por. Rz 8:21-23; Ef 1:14, 4:30). Wyrażenie to
wskazuje na najwyższą chwałę, której oczekujemy i mówi o najwyższej łasce, której uczestnikami możemy się stać już teraz w
Chrystusie.
Wiemy już, że Jezus jako prorok jest naszą mądrością, która nam zarówno objawia Boga i jego miłość, jak i daje poznać istotę
i warunki błogości przygotowanej nam przez miłość Bożą. Jako kapłan jest naszą sprawiedliwością, gdyż doprowadza nas do właściwej
relacji z Bogiem i zapewnia nas o jego łasce i przychylności. Jako król jest naszym poświęceniem; skłania nas i prowadzi do zupełnego
posłuszeństwa świętej woli Ojca. W miarę jak potrójny urząd Pana Jezusa urzeczywistnia w nas Boże plany, zostaje również wypełniona
Boża wola, następuje zupełne odkupienie nas od grzechu i wszelkich jego skutków, a uwolniona w ten sposób ludzkość uzyskuje znowu
wszystko, co utraciła. Chrystus Jezus stał się dla nas od Boga odkupieniem. To słowo uczy nas patrzeć na Jezusa, nie tylko takiego, jakim
był, kiedy chodził po ziemi i pozostawił nam przykazania i przykład do naśladowania; nie tylko na takiego, jakim był, gdy umarł, żeby nas z
Bogiem pojednać; nie tylko na takiego, jakim był, gdy zmartwychwstał jako zwycięski król i wstąpił na niebiosa, aby przyjąć koronę; słowo
to uczy nas patrzeć na Jezusa takiego, jakim jest teraz, gdy siedzi po prawicy Ojca w chwale, którą miał przed założeniem świata i którą
także dla nas przygotowuje. Jezus Chrystus, jako Syn Człowieczy, siedzi na tronie i odpoczywa w Ojcu; odkupienie od wszystkiego, co
ucierpiał z powodu naszych grzechów, jest doskonałe i wieczne. On stał się dla nas od Boga odkupieniem.
Im bardziej świadomie i pewnie w nim pozostaniemy, jako w naszym odkupieniu, tym pewniej doznamy już tutaj mocy przyszłego
wieku . W miarę jak nasza społeczność z Jezusem staje się coraz ściślejsza i głębsza, a Duch Zwięty objawia nam swą niebiańską
wspaniałość, uświadamiamy sobie coraz bardziej, że nowe życie w nas jest życiem tego, który siedzi na tronie nieba. Czujemy, że siła
nieskończonego życia działa w nas, że smakujemy życie wieczne i mamy przedsmak wiecznej chwały.
Wielkie są błogosławieństwa, które płyną z naszego mieszkania w Chrystusie, jako naszym odkupieniu. Dusza zostaje uwolniona od
wszelkiego strachu przed śmiercią. Nawet Zbawiciel swego czasu doznał strachu śmierci, ale On pokonał śmierć i w swym ciele przeszedł
do chwały wiecznej. Wierzący, który pozostaje w Jezusie, jako w doskonałym odkupieniu, doznaje już tu duchowego zwycięstwa nad
śmiercią. Patrzy na nią tylko jako na posłańca, który zabiera ostatnie szczątki szaty cielesnej przed przyobleczeniem nowym ciałem
chwały.
Zmierć składa tylko ciało do odpocznienia w grobie, dopóki nie powstanie ono na rozkaz Boży i nie zostanie przemienione na nowe,
chwalebne, rozjaśnione duchem ciało. Zmartwychwstanie ciała przestaje być teraz suchą nauką, ale staje się żywą nadzieją, która
zaczyna przenikać do serca i powodować radosne przeżycia, ponieważ duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, już teraz mieszka w
ciele wierzących jako zadatek tego, że nasze śmiertelne ciała zostaną ożywione (Rz 8:11-23). Ta wiara wywiera uświęcający wpływ
i sprawia w nas pragnienie oddania grzesznych członków naszego ciała Bogu do dyspozycji, aby zostały uśmiercone i zupełnie poddane
panowaniu Ducha Zwiętego; traktujemy to przy tym jako przygotowanie do chwili, gdy nasze doczesne ciało zostanie uwielbione, aby stało
się podobne chwalebnemu ciału Pana Jezusa. Zupełne odkupienie, które obejmuje i nasze ciało ma tak głębokie znaczenie duchowe, że nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl fopke.keep.pl
i została przeniesiona na nas. Tak więc nie mamy w żadnym razie pracować wspólnie z Chrystusem nad stworzeniem w nas świętego
usposobienia, ale jedynie je przyjąć i używać w świętej praktyce, jako przygotowaną wcześniej w całości dla nas i nam podarowaną.
Dlatego mamy społeczność z Chrystusem, przyjmując to święte usposobienie ducha, które pierwotnie było w nim; gdyż społeczność
występuje wtedy, gdy dwie osoby mają ze sobą coś wspólnego. Tajemnica ta jest tak wielka, że nie mając pełnego światła ewangelii w tej
sprawie, myślimy powszechnie, że musimy sami z siebie wytworzyć to święte usposobienie, zabiegając o nie i realizując je w swoim sercu .
22
Dzień 10
MIESZKAJ W CHRYSTUSIE
On jest twoim odkupieniem
Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością,
i poświęceniem, i odkupieniem (1 Kor 1:30)
Oto koniec drabiny sięgającej aż do nieba błogi cel, do którego prowadzi Jezus i życie w nim. Słowo odkupienie , chociaż często
używane w znaczeniu uwolnienia od winy za grzechy, odnosi się tutaj do naszego ostatecznego wybawienia od wszelkich następstw
grzechu, kiedy to dzieło Zbawiciela objawi się w pełni i dokona się wybawienie naszego ciała (por. Rz 8:21-23; Ef 1:14, 4:30). Wyrażenie to
wskazuje na najwyższą chwałę, której oczekujemy i mówi o najwyższej łasce, której uczestnikami możemy się stać już teraz w
Chrystusie.
Wiemy już, że Jezus jako prorok jest naszą mądrością, która nam zarówno objawia Boga i jego miłość, jak i daje poznać istotę
i warunki błogości przygotowanej nam przez miłość Bożą. Jako kapłan jest naszą sprawiedliwością, gdyż doprowadza nas do właściwej
relacji z Bogiem i zapewnia nas o jego łasce i przychylności. Jako król jest naszym poświęceniem; skłania nas i prowadzi do zupełnego
posłuszeństwa świętej woli Ojca. W miarę jak potrójny urząd Pana Jezusa urzeczywistnia w nas Boże plany, zostaje również wypełniona
Boża wola, następuje zupełne odkupienie nas od grzechu i wszelkich jego skutków, a uwolniona w ten sposób ludzkość uzyskuje znowu
wszystko, co utraciła. Chrystus Jezus stał się dla nas od Boga odkupieniem. To słowo uczy nas patrzeć na Jezusa, nie tylko takiego, jakim
był, kiedy chodził po ziemi i pozostawił nam przykazania i przykład do naśladowania; nie tylko na takiego, jakim był, gdy umarł, żeby nas z
Bogiem pojednać; nie tylko na takiego, jakim był, gdy zmartwychwstał jako zwycięski król i wstąpił na niebiosa, aby przyjąć koronę; słowo
to uczy nas patrzeć na Jezusa takiego, jakim jest teraz, gdy siedzi po prawicy Ojca w chwale, którą miał przed założeniem świata i którą
także dla nas przygotowuje. Jezus Chrystus, jako Syn Człowieczy, siedzi na tronie i odpoczywa w Ojcu; odkupienie od wszystkiego, co
ucierpiał z powodu naszych grzechów, jest doskonałe i wieczne. On stał się dla nas od Boga odkupieniem.
Im bardziej świadomie i pewnie w nim pozostaniemy, jako w naszym odkupieniu, tym pewniej doznamy już tutaj mocy przyszłego
wieku . W miarę jak nasza społeczność z Jezusem staje się coraz ściślejsza i głębsza, a Duch Zwięty objawia nam swą niebiańską
wspaniałość, uświadamiamy sobie coraz bardziej, że nowe życie w nas jest życiem tego, który siedzi na tronie nieba. Czujemy, że siła
nieskończonego życia działa w nas, że smakujemy życie wieczne i mamy przedsmak wiecznej chwały.
Wielkie są błogosławieństwa, które płyną z naszego mieszkania w Chrystusie, jako naszym odkupieniu. Dusza zostaje uwolniona od
wszelkiego strachu przed śmiercią. Nawet Zbawiciel swego czasu doznał strachu śmierci, ale On pokonał śmierć i w swym ciele przeszedł
do chwały wiecznej. Wierzący, który pozostaje w Jezusie, jako w doskonałym odkupieniu, doznaje już tu duchowego zwycięstwa nad
śmiercią. Patrzy na nią tylko jako na posłańca, który zabiera ostatnie szczątki szaty cielesnej przed przyobleczeniem nowym ciałem
chwały.
Zmierć składa tylko ciało do odpocznienia w grobie, dopóki nie powstanie ono na rozkaz Boży i nie zostanie przemienione na nowe,
chwalebne, rozjaśnione duchem ciało. Zmartwychwstanie ciała przestaje być teraz suchą nauką, ale staje się żywą nadzieją, która
zaczyna przenikać do serca i powodować radosne przeżycia, ponieważ duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, już teraz mieszka w
ciele wierzących jako zadatek tego, że nasze śmiertelne ciała zostaną ożywione (Rz 8:11-23). Ta wiara wywiera uświęcający wpływ
i sprawia w nas pragnienie oddania grzesznych członków naszego ciała Bogu do dyspozycji, aby zostały uśmiercone i zupełnie poddane
panowaniu Ducha Zwiętego; traktujemy to przy tym jako przygotowanie do chwili, gdy nasze doczesne ciało zostanie uwielbione, aby stało
się podobne chwalebnemu ciału Pana Jezusa. Zupełne odkupienie, które obejmuje i nasze ciało ma tak głębokie znaczenie duchowe, że nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]